Bezoek aan het Lemur Rescue Center

24 december 2022

Sinds een jaar ben ik vrijwilliger in AquaZoo Leeuwarden. Hier geef ik rondleidingen en houd ik toezicht bij de ringstaartmaki’s. 

In mei dit jaar ben ik getrouwd en voor onze huwelijksreis hadden wij een rondreis over Madagaskar gepland. Tijdens deze reis overnachten wij een paar dagen in de plaats Ifaty. Bij Ifaty ligt het Nationaal Park Reniala waar het Lemur Rescue Center (LRC) gevestigd is. 

Stichting Wildlife ondersteund het LRC door middel van donaties. Via Stichting Wildlife ben ik in contact gekomen met het LRC en zijn wij van harte welkom geheten om een bezoek te brengen. Bij aankomst werden wij hartelijk verwelkomd door de parkmanager en de eigenaresse. We kregen uitgebreide uitleg over wat ze allemaal doen in het opvangcentrum. 

Naast de opvang van lemuren, die veelal uit schrijnende omstandigheden zijn gered, hebben ze ook een educatief programma voor de lokale bevolking om bewustwording van onze flora en fauna te krijgen. Ze betrekken lokale scholen hier in met lessen en uitleg dat er beter inkomen verdiend kan worden met behoud van de natuur en eco toerisme.  

Momenteel vangt het centrum 64 ringstaartmaki’s en enkele andere lemuren op. De maki’s zijn momenteel verdeeld over drie groepen. Het LRC heeft 16 mensen in dienst en een aantal studenten vanuit diverse universiteiten uit Tulear en Antananarivo die onderzoek doen naar het behoud van de lemuren. Ook kunnen vrijwilligers zich melden om hun steentje bij te dragen. 

Na de uitleg over het LRC starten we onze rondleiding. Als er een nieuwe lemuur binnenkomt wordt het dier naar Salle de Soins Brigitte Bardot gebracht waar het zijn medisch dossier krijgt. Na een medische keuring krijgt de lemur zijn eigen naam en wordt het in quarantaine gezet. Met de middelen die er beschikbaar zijn proberen ze hier alles aan te doen om de lemuren te helpen met een nieuwe start. Maar helaas is er niet altijd voldoende materiaal zoals steriele producten en medicijnen. Zodra de lemuur uit quarantaine mag start het socialisatie traject. 

De eerste fase is een buitenverblijf nabij de groep waar de lemuur nog niet de andere kan zien maar wel kan ruiken en horen. Als de lemuur deze fase is doorlopen gaat het naar een ander verblijf waar fysiek en visueel contact gemaakt kan worden met andere lemuren. In de fase hierna wordt de lemuur in een kleine groep geplaatst zodat het kan wennen aan de groepsdynamiek. Wanneer deze kleine groep lemuren functioneert worden deze bij de grote groep geplaatst in het grote verblijf. Deze introductie zal niet altijd zonder slag of stoot gaan, omdat de hiërarchie binnen de groep veranderd. 

Zodra de groep van circa 20 lemuren compleet is en ze functioneren als een stabiele groep onder leiding van het dominante alfa vrouwtje, wordt deze na enige tijd bij het LRC  uitgezet op een geschikte locatie. Dat gebeurd meestal in het zuidwesten van Madagaskar.  Om tijdens de rehabilitatie natuurlijk gedrag te stimuleren worden op allerlei manieren in het verblijf verrijkingen gemaakt. Sommige lemuren kennen de natuur niet en het is daarom ook mooi om te zien dat er vooruitgang te zien is en ze weer lemur mogen zijn.  

Om alle lemuren van voeding te voorzien heeft het LRC een grote moestuin opgezet onder anderen verbouwen ze hier sperziebonen, courgette, wortel, watermeloen en mango, met als favoriet van de ringstaartmaki’s komkommer. Het verbouwen van voedsel in de huidige omstandigheden van zuid Madagaskar is niet makkelijk, er heerst hier veel droogte en watertekort, door de klimaatveranderingen verandert het landschap steeds meer in woestijn. Op dit moment staat er nog een oude kleine watertoren van ongeveer 60 jaar oud, onlangs is er een nieuwe grotere tank aangeschaft maar helaas door gebrek aan financiële middelen kan hier voor nog geen nieuwe watertoren worden gebouwd. De nieuwe tank kan hierdoor nog niet in gebruik worden genomen. 

Door de ligging van het LRC nabij de zee hebben de buitenverblijven te maken met de zilte lucht waardoor er sneller roestvorming ontstaat. Om in een deel van deze onkosten te voorzien hebben ze een eigen stuk park van het Reniala National park, het Spiney Forest waarin ze rondleidingen geven aan bezoekers. In dit park vind je onder andere de beroemde baobab bomen, stekelige planten, verschillende vogelsoorten en natuurlijk lemuren. De parkmanager sloot onze rondleiding af en vertelde ons dat ze op deze manier goed bezig zijn met onderzoek, behoud en educatie van de flora en fauna. 

Mede door de financiële steun van organisaties zoals Stichting Wildlife kunnen ze het LRC voortzetten omdat de overheid dit soort centra financieel niet ondersteund. Er valt dus nog heel wat te behalen lokaal en nationaal in het behoud van de lemuren en hun leefomgeving. 

Tessa